رد کردن و رفتن به مطلب
منو

تجربه ای از بودن

نوشتن، خانه من است.

منو

یک پاراگرافی

منتشر شده در نوامبر 30, 2020نوامبر 30, 2020 توسط مریم

قبل‌تر ها، از گذار روزها قدری هراسان بودم. خیال می‌کردم در هر روز باید دستاورد غریبی داشته باشم. دستاوردی که حتی نمی‌دانستم چیست. این روزها اما، نشسته ام به تماشای گذار روزها. به تماشای روزمرگی و بیرون کشیدن زیبایی و معنا از دل آن. عجیب آنکه از قبل‌ترها شادمان‌ترم. شادمانی نه به معنای عدم غم. که به معنای رضایت‌خاطر از آنچه هست و نیست، پذیرفتن آنچه دارم و ندارم. شاید روزی دوباره مثل قبل‌ترها شوم. مدام در حال دویدن و بی‌قراری. فعلا اما غرق رقص آفتاب روی نقش فرش می‌شوم. غرق بازی نور با شیشه سبز گلدان.

نوشته شده در دسته‌بندی نشده

راهبری نوشته

سعی نکن شبیه دیگری باشی
یک جمله‌ای

نوشته های مرتبط

  • امروز، روزی تاثیر گذار برای تمام دوران زندگی ام
  • من معمولی‌ترین آدم کره زمین‌ام
  • یک جمله‌ای
  • سعی نکن شبیه دیگری باشی
  • پیش‌فرض‌هایت در مورد خودت را همیشه هم باور نکن
  • آنچه از ذهن مریمی در نیمه شبی گذشت
  • نگاهی به نحوه یادگیری زبان، چطور بدون درد یاد بگیریم؟
  • چه بی‌رحمانه زیباست
  • تو سختی‌ها هم میشه حال آدم خوب باشه

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

نوشته‌های تازه

  • امروز، روزی تاثیر گذار برای تمام دوران زندگی ام
  • من معمولی‌ترین آدم کره زمین‌ام
  • یک جمله‌ای
  • یک پاراگرافی
  • سعی نکن شبیه دیگری باشی

آخرین دیدگاه‌ها

  • مریم در من معمولی‌ترین آدم کره زمین‌ام
  • سعید قائدی (با همزه) در من معمولی‌ترین آدم کره زمین‌ام
  • مریم در باز همان توصیه همیشگی: هر روز وبلاگ‌نویسی کن
  • مِهدی در باز همان توصیه همیشگی: هر روز وبلاگ‌نویسی کن
  • مریم در نگاهی به نحوه یادگیری زبان، چطور بدون درد یاد بگیریم؟

بایگانی‌ها

  • دسامبر 2020
  • نوامبر 2020
  • اکتبر 2020
  • سپتامبر 2020
  • آگوست 2020
  • جولای 2020
  • ژوئن 2020
  • می 2020

دسته‌ها

  • دسته‌بندی نشده
  • دلنوشته
  • روانشناسی
  • سلامتی
  • معرفی کتاب
  • معنا
  • نویسندگی
  • یادگیری زبان
  • یافتن کار موردعلاقه

اطلاعات

  • ورود
  • خوراک ورودی‌ها
  • خوراک دیدگاه‌ها
  • وردپرس
اجرا شده توسط: همیار وردپرس